Κείνο το ψηλόλιγνο παιδί,
κείνο το παιδί με την κιθάρα,
που `χε δαχτυλίδια τα μαλλιά
που `κρυβε τη ζέστη στη μιλιά,
στα στήθια τη λαχτάρα.

Σκύψε, κυπαρίσσι να σε δω,
γείρε, μυστικά, να σε ρωτήσω,
την αγάπη που `χασα να βρω,
κρίνο να της δώσω και σταυρό,
ήλιο και φιλιά.

Κείνο το ψηλόλιγνο παιδί,
έκανε τον πόνο μου τραγούδι,
έχτισε στη θλίψη μου φωλιά,
στη φτωχή κιθάρα, την παλιά
κι έσβησε σαν λουλούδι.

Σκύψε, κυπαρίσσι να σε δω,
γείρε, μυστικά, να σε ρωτήσω,
την αγάπη που `χασα να βρω,
κρίνο να της δώσω και σταυρό,
ήλιο και φιλιά.