Χάθηκες, για κάτι ασήμαντο πειράχτηκες,
κι απ’ τον ορίζοντά μου χάθηκες σαν άστρο πρωινό,
χάθηκες, Θεέ μου, τι γρήγορα κουράστηκες,
κι όμως, μ’ εμένανε μοιράστηκες τον ουρανό.

Βιάστηκες να με δικάσεις, πόσο βιάστηκες,
μια στιγμή μόνο πριν φύγεις κοντοστάθηκες,
είπες "γειά σου λοιπόν",
χάθηκες, χωρίς εσένα είμαι παρελθόν,
χωρίς εσένα απ’ τη ζωή μου είμαι απών,
είμαι απών.

Χάθηκες, μέσ’ στον καθρέφτη μου κοιτάχτηκες
για μια στιγμή, κι ύστερα χάθηκες σε κόσμους βιαστικούς,
χάθηκες, σε άλλα όνειρα ζεστάθηκες,
με άλλα μέτρα συμβιβάστηκες και δε μ’ ακούς.

Βιάστηκες να με δικάσεις, πόσο βιάστηκες,
μια στιγμή μόνο πριν φύγεις κοντοστάθηκες,
είπες "γειά σου λοιπόν",
χάθηκες, χωρίς εσένα είμαι παρελθόν,
χωρίς εσένα απ’ τη ζωή μου είμαι απών,
είμαι απών.