Ποιος θα μπει στο χορό,
τον καημό μου κερνώ,
να κρυφτώ με φιλιά
σε άλλη αγκαλιά.

Κι αυτή η νΰχτα δεν περνά,
κόβει σαν το γυαλί,
η ξένη αγάπη με κερνά,
μόνο, πικρό φιλί.

Γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα,
σαν την αμαρτωλή με χάδια λερωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής,
γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα
και βάζω το πρωί ρούχα τσαλακωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής.

Σ’ αγαπώ δυνατά
κι ας μην έχεις καρδιά,
θάλασσες και στεριές
οι δικές μας στιγμές.

Κι αν δεις στον ύπνο σου ότι διψάω,
να γίνεις το νερό
γιατί ακόμα σε φοράω
σα ρούχο καθαρό.

Γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα,
σαν την αμαρτωλή με χάδια λερωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής,
γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα
και βάζω το πρωί ρούχα τσαλακωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής.