Είναι δέκα κι όλα δείχνουν πως δε θα `ρθεις,
ο κόσμος έχει γίνει εφιάλτης,
η νύχτα είναι τραίνο μεθυσμένο,
σαν υπνοβάτης στο σταθμό σε περιμένω.

Μ’ ένα ραδιόφωνο παρέα στο δωμάτιο,
βαρύ της μοναξιάς μου το γραμμάτιο,
σε λάθος εποχή παραπατάω,
την άκρη ψάχνω της κλωστής, ζητιάνος εραστής
και πάνω απ’ όλα κι όλους σ’ αγαπάω.

Μυστικές και ριψοκίνδυνες γωνίες,
ρολόγια που μετρούν αυτοκτονίες,
δεν πρόλαβα, αγάπη μου, να ζήσω,
και είν’ αργά για να γυρίσω πάλι πίσω.

Μ’ ένα ραδιόφωνο παρέα στο δωμάτιο,
βαρύ της μοναξιάς μου το γραμμάτιο,
σε λάθος εποχή παραπατάω,
την άκρη ψάχνω της κλωστής, ζητιάνος εραστής
και πάνω απ’ όλα κι όλους σ’ αγαπάω.