Πάντα κάσποιος στην αγάπη πρώτος φεύγει,
όποιος μένει, απ’ το δάκρυ δεν ξεφεύγει,
σε μια παρεξήγηση, σε θυμό επάνω,
δίχως μια εξήγηση μου `πες πως σε χάνω.

Έφυγες και μου το χάλασες,
έφυγες και είχα λιώσει,
τώρα λες πως το μετάνιωσες
όμως μου `χεις πια τελειώσει,
έφυγες και μου το χάλασες,
έφυγες και είχα λιώσει,
μ’ έριξες σε άγριες θάλασσες,
όμως μου `χεις πια τελειώσει.

Πάντα, όταν ένας έρωτας τελειώνει,
όποιος μένει, με τις ενοχές πληρώνει,
στη σιωπή με δίκασες δίχως να `χω γνώμη
και με καταδίκασες πριν σου πω συγγνώμη.

Έφυγες και μου το χάλασες,
έφυγες και είχα λιώσει,
τώρα λες πως το μετάνιωσες
όμως μου `χεις πια τελειώσει,
έφυγες και μου το χάλασες,
έφυγες και είχα λιώσει,
μ’ έριξες σε άγριες θάλασσες,
όμως μου `χεις πια τελειώσει.

Όμως μου `χεις πια τελειώσει,
όμως μου `χεις πια τελειώσει.