Είπα κι εγώ έξω να το ρίξω
και να σ’ αφήσω να μου κλέψεις δυο φιλιά,
πέφτει το βράδυ κι αν δε σ’ αγγίξω,
κάθομαι μόνη μου και κλαίω στα σκαλιά.

Είπα κι εγώ να κάνω ένα λάθος,
πού θα με βγάλει, δεν το είχα φανταστεί,
κι έγινε αυτό το λάθος, πάθος,
ο εαυτός μου δεν μπορεί ν’ αντισταθεί.

Είσαι ζημιά, ζημιά και στεναχώρια,
ποτέ δεν έκλαιγα εγώ, ποτέ γι’ αγόρια,
είσαι ζημιά, ζημιά και με τρελαίνεις,
μια με σταυρώνεις, μια με ανασταίνεις.

Είπα κι εγώ έξω να το ρίξω,
για μία ώρα να ζήσω τη στιγμή,
πέφτει το βράδυ κι αν δε σ’ αγγίξω,
εδώ που φτάσαμε με πνίγουν οι λυγμοί.

Είπα κι εγώ να κάνω ένα λάθος,
μα κατά βάθος, έχω μαγευτεί,
κι έγινε αυτό το λάθος, πάθος,
κοίτα που τώρα σε έχω ερωτευτεί.

Είσαι ζημιά, ζημιά και στεναχώρια,
ποτέ δεν έκλαιγα εγώ, ποτέ γι’ αγόρια,
είσαι ζημιά, ζημιά και με τρελαίνεις,
μια με σταυρώνεις, μια με ανασταίνεις.

Μια με σταυρώνεις, μια με ανασταίνεις.