Ζήση ανάλατη δε θέλω κι ούζο νερωμένο,
ας περάσω ό,τι περάσω κι ό,τι είναι γραμμένο,
και μια πεθυμιά έχω μόνο, της καρδιάς,
μέσ’ στο κέφι μου να σβήσω σα Ζορμπάς.

Φάλτσα βάζω το μπερέ, δε χρωστώ του Χάρου νοίκια,
βάρα μου το νταγερέ, να χορέψω στα χαλίκια,
φάλτσα βάζω το μπερέ κι ας κοιμάμαι στ’ αρμυρίκια,
βάρα μου το νταγερέ, να χορέψω στα χαλίκια,
κάτι ξέρουν τα τζιτζίκια.

Με ροβίθι και με γέλιο πίνω το ρακί μου
κι όπου βρω βαμμένα χείλια αδειάζω το πουγγί μου,
και μια πεθυμιά έχω μόνο, της καρδιάς,
μέσ’ στο κέφι μου να σβήσω σα Ζορμπάς.

Φάλτσα βάζω το μπερέ, δε χρωστώ του Χάρου νοίκια,
βάρα μου το νταγερέ, να χορέψω στα χαλίκια,
φάλτσα βάζω το μπερέ κι ας κοιμάμαι στ’ αρμυρίκια,
βάρα μου το νταγερέ, να χορέψω στα χαλίκια,
κάτι ξέρουν τα τζιτζίκια.