Για σένανε, γειτόνισσα, δυο χρόνια δεν κοινώνησα
και μ’ έχασαν οι φίλοι μου, τετράφυλλο τριφύλλι μου.
τα μάτια σου τα ρουμπινιά δεν τα ξανά `δα στο ντουνιά,
τα χείλη σου είναι ζάχαρη μέσ’ στη ζωή την άχαρη.

Είσαι ψηλή σαν λυγαριά
και την αγάπη φέρνεις,
κι όταν μου ρίχνεις μια ματιά
τον λογισμό μού παίρνεις,
κι όταν μου ρίχνεις μια ματιά
τον λογισμό μού παίρνεις.

Μ’ εσένανε μαγεύτηκα και να σε κλέψω σκέφτηκα
και μ’ έχασεν η μάνα μου για σένανε, Μαριάννα μου,
λιγνό κορίτσι, χάνομαι κι απ’ τα φιλιά σου πιάνομαι,
στα δροσερά τα χείλη σου να πίνω απ’ τον Απρίλη σου.

Είσαι ψηλή σαν λυγαριά
και την αγάπη φέρνεις,
κι όταν μου ρίχνεις μια ματιά
τον λογισμό μού παίρνεις,
κι όταν μου ρίχνεις μια ματιά
τον λογισμό μού παίρνεις.