Πάντοτε μου `λεγες "Δε θα σ’ αφήσω",
μα τώρα φεύγεις και πώς να ζήσω,
δ’ αυτό τ’ αντίο σου, τ’ οριστικό,
ένα μονάχα θέλω να πω.

Θα το παλέψω και θα τ’ αντέξω
και ίσως, κάποτε να βρω
έναν καινούργιο ουρανό να ταξιδέψω,
θα το παλέψω και θα τ’ αντέξω
και ίσως, κάποτε μπορώ, πάλι, να σε διεκδικώ,
της λογικής σου τους κανόνες ν’ ανατρέψω,
θα το παλέψω και θα τ’ αντέξω.

Τώρα, μακριά σου η νύχτα με πνίγει,
νιώθω το φόβο να με τυλίγει,
μα, το κουράγιο πάλι θα βρω
κι ένα μονάχα θέλω να πω.

Θα το παλέψω και θα τ’ αντέξω
και ίσως, κάποτε να βρω
έναν καινούργιο ουρανό να ταξιδέψω,
θα το παλέψω και θα τ’ αντέξω
και ίσως, κάποτε μπορώ, πάλι, να σε διεκδικώ,
της λογικής σου τους κανόνες ν’ ανατρέψω,
θα το παλέψω και θα τ’ αντέξω.