Μη με σπρώχνεις μέσ’ στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία,
κράτα με σφιχτά στα δυο σου χέρια,
μη μου βάζεις μέσ’ στο στήθος τα μαχαίρια,
μη με σπρώχνεις μέσ’ στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία.

Τόσες πίκρες, η ζωή μ’ έχει ποτίσει,
μα ποιο χέρι θα βρεθεί να με κρατήσει,
δώσε μου κουράγιο πια να ζήσω
και τον δρόμο τον καλό ν’ ακολουθήσω,
τόσες πίκρες, η ζωή μ’ έχει ποτίσει,
μα ποιο χέρι θα βρεθεί να με κρατήσει.

Μη με σπρώχνεις μέσ’ στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία,
σώσε με απ’ την καταστροφή μου,
κάνε κάτι να γλιτώσω τη ζωή μου,
μη με σπρώχνεις μέσ’ στο βούρκο, κοινωνία,
μη με κάνεις πια να ζω με αγωνία.