Και ξαφνικά δε μένει τίποτα να πούμε
κι ας έχουν μείνει στην καρδιά μας τόσα λόγια,
χτύπησαν δώδεκα, του κόσμου ρα ρολόγια
κι εμείς ακόμα δρόμο ψάχνουμε να βρούμε,
χτύπησαν δώδεκα του κόσμου ρα ρολόγια
κι εμείς ακόμα δρόμο ψάχνουμε να βρούμε.

Όπως πετάνε στους νεκρούς μια χούφτα χώμα,
έτσι θα πούμε, τυπικά, μια καληνύχτα,
κι αν θες να κλάψεις, είναι αργά για δάκρυα, πνίχτα,
μια καληνύχτα, μοναχά, θα πούμε ακόμα,
κι αν θες να κλάψεις, είναι αργά για δάκρυα, πνίχτα,
μια καληνύχτα, μοναχά, θα πούμε ακόμα.