Στης θάλασσας την αμμουδιά, καλόπαιδο,
είχες το ταβερνάκι,
και κάθε βράδυ άραζα, καλόπαιδο,
για κανα ποτηράκι,
σε μια γωνιά καθόσουνα, καλόπαιδο,
με το μπαγλαμαδάκι,
και μου `παιζες σιγά - σιγά, καλόπαιδο,
ωραίο ταξιμάκι.

Πλησίασε, λεβέντη μου, καλόπαιδο,
και κάθισε κοντά μας,
κι άκου τραγούδια του σεβντά, καλόπαιδο,
βγαλμένα απ’ την καρδιά μας,
πάρε το ποτηράκι σου, καλόπαιδο,
μαζί μας να τσουγκρίσεις,
και τα παλιά μεράκια σου, καλόπαιδο,
μέσ’ στο κρασί να σβήσεις.