Γλυκοξημέρωμα ας μας βρει, στην παραζάλη αφήσου
εκει που ο αέρας γίνεται, αέρας παραδείσου.

Στην αστροστόλιστη νυχτιά αιώνια περπατάμε,
τα σπάνια της ψυχής φυλάμε.
Στα απάτητα αισθήματα η γη μας ψιθυρίζει,
το νόημα της ζωής αγγίζει.

Γλυκοξημέρωμα ας μας βρει, στην παραζάλη αφήσου
εκεί που ο αέρας γίνεται, αέρας παραδείσου.

Παράξενά μου πλάσματα χαράματα γυρνάμε,
τον ίδιο πόθο ζητάμε
κι ακούραστο το πνεύμα μας τη μοίρα καθορίζει,
σαν δέντρο της ζωής ανθίζει.