Μες στις κόκκινές σου τις πιτζάμες
καπνίζεις στο μπαλκόνι ατάραχος
κοίτα από κάτω μας μου λες, `'τι ωραίες που είναι οι Μπαχάμες
και γδύσου, εδώ ο ήλιος είναι τροπικός

Γύρω ο χειμώνας που παφλάζει
δε σε νοιάζει και μου λες να βάλω αντηλιακό,
το φεγγάρι που έχει βγει, τον ήλιο σου χλευάζει
μα σε πίνω σαν κοκτέιλ δροσιστικό.

Τα βιολιά να κλαίνε με φιλιά που κοροϊδεύουν το καιρό
τα κορμιά να καίνε στου Καρκίνου και σκορπιού τον τροπικό.

Μες στις κόκκινές σου τις πιτζάμες
θυμίζεις έναν άγιο γνωστό
που στα σπίτια μπαίνει από τις καμινάδες
κι εσύ το δώρο που μου φέρνεις είναι πάντα το σωστό.

Πριν μια κρύα μέρα να χαράξει
στο στρώμα σου βουλιάζω σε σωσίβιο μαγικό
τα σεντόνια σου μια θάλασσα μετάξι
το καράβι αυτό χορεύει σε ένα blues μεθυστικό

Με βιολιά που κλαίνε και φιλιά που κοροϊδεύουν το καιρό
τα κορμιά θα καίνε στου Καρκίνου και σκορπιού τον τροπικό.