Παλιώνει κάποτε σαν ρούχο ο εαυτός σου
κι ας τον συνήθισες και ας βόλεψε πολλά
κι ας ήταν πάντοτε ο πιο πιστός στενός δεσμός σου
κι ας σε κουβάλησε ως εδώ από μακριά.

Παλιώνει κάποτε σαν σπίτι και η ζωή σου
δεν φτάνει πια δε σε χωράει όπως παλιά
τα βράδια τρίζει και εσύ όλο χάνεις το κλειδί σου
όλο πιο δύσκολα η συνήθεια σε κρατά.

Πίσω μην κοιτάς
ό, τι αγαπάς είναι εδώ μπροστά σου
πίσω μην κοιτάς
ό, τι πια χρωστάς είναι στην καρδιά σου.

Παλιώνουν κάποτε και οι δρόμοι να γυρίσεις
και ας σε πονάει που αλλάζεις προορισμό
ένας καινούριος εαυτός ζητάει να αφήσεις
σαν άδειο ρούχο τον παλιό σου εαυτό.