μουσόφιλος
09-12-2015 00:47 | «Η Δήμητρα Γαλάνη είναι για μένα, η φωνή του λόγου μου. Είναι λίγο ως πολύ η πατρίδα μου στο τραγούδι. Έχοντας διανύσει μαζί τόσα χρόνια όχι μόνο καλλιτεχνικής αλλά και προσωπικής σχέσης, μπορώ να πω πια πως εκπροσωπεί κάτι πολύ βαθύτερο από την ερμηνευτική εκπροσώπηση της δουλειάς μου. Από τη σχέση αυτή δεν έλειψε ποτέ ο θαυμασμός. Νομίζω αυτό υπήρξε ο τροφοδότης μηχανισμός σταθερότητας και εξέλιξης της [...] Θελήσαμε με τη Δήμητρα να δημιουργήσουμε μια ενότητα τραγουδιών που να έχουν ένα αόρατο αλλά βεβαιωμένο νήμα σύνδεσης μεταξύ τους. Που να μπορούν να υπάρξουν χωριστά αλλά όταν ακούσει κάποιος τον δίσκο ολόκληρο και προσεκτικά, να μπορεί να αναγνωρίσει ένα σενάριο, έναν λόγο που οδηγεί το ένα τραγούδι πίσω από το άλλο. Φανταστήκαμε ως άξονα, ως πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας μια γυναίκα που ξυπνά από έναν νυχτερινό εφιάλτη και κοιτώντας τη ζωή της από απόσταση και απολογιστικά, αποφασίζει να την ξαναρχίσει, αλλιώς. Συνομιλεί με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της και έτσι ξεκινά, φωτίζοντας το μέσα κόσμο της, να βλέπει και τον έξω. Αυτά τα τραγούδια είναι η ιστορία αυτής της διαδρομής. Μιας επανεκκίνησης ζωής . Ενός εσωτερικού αιτήματος. Αλλάζουμε –και ισχύει για τον καθένα μας αυτό- όταν το εσωτερικό αίτημά μας είναι τόσο επείγον που βρίσκει το δρόμο του να γίνει ένα «καινούργιο Εμείς». Την πορεία αυτή τραγουδά το «Αλλιώς». Γιατί μόνο βλέποντας τα πράγματα αλλιώς, στο βάθος τους, εγώ νομίζω πως μπορούμε να ξεπεράσουμε την όποια κρίση, προσωπική και συλλογική [...] Περάσαμε πολλά άνυδρα χρόνια, ανακαλώντας τραγούδια από το χτες… Τώρα επείγει να τραγουδηθεί το παρόν. Αλλά ήταν αναμενόμενο. Μην ξεχνάτε πως το ελληνικό τραγούδι έζησε την Κρίση πριν τη ζήσει η κοινωνία στο σύνολό της, αφού βρέθηκε - απροστάτευτο από την πολιτεία και άρα έρμαιο- σε χέρια αγοραίων συμφερόντων και σε ανυπόκριτα συμφέροντα των πολυεθνικών αγορών. Λύγισε, αλλά θέλω να πιστεύω στην επιστροφή ενός νέου κύματος δημιουργικής πνοής που θα δώσει και πάλι ώθηση σε νέα έργα, νέους δημιουργούς και νέες προτάσεις. Μας αρέσει να τραγουδάμε ό,τι ζούμε στην χώρα μας. Μας συνδέει μεταξύ μας, η ελληνική κοινωνία έτσι κι αλλιώς, ιστορικά είναι μια κοινωνία προφορικού πολιτισμού και άρα το τραγούδι επιτελεί μια σπουδαία πολιτιστική διαμεσολάβηση, όπως και η ποίηση. Δεν είναι εύκολη ιστορία πάντως να ανασυγκροτηθεί μια πολιτιστική αγορά αλλά αν γίνει, θα γίνει με πιο υγιείς και αυθεντικούς τρόπους και αυτό είναι σπουδαίο στοίχημα. Και χωρίς προτεραιότητα στο εμπορικό και μόνο στοιχείο της αλλά θέλω να ελπίζω στο βαθύτερο καλλιτεχνικό της αίτημα. Αυτό έχουμε ανάγκη όλοι μας. Να τραγουδήσουμε αυθεντικά τον καιρό μας. Και τις αγωνίες του» [συνέντευξη του Π.Καρασούλου την 18.06.2014 στην Εριέττα Μπελέκου - http://www.culturenow.gr] |
