Άσπρο κρινάκι της αυλής,
της γης χαμομηλάκι,
μέντα και μοσχολίβανο, δυόσμε, γαρουφαλλάκι.

Απρίλη μήνα φαίνεσαι,
το Μάη μήνα βγαίνεις,
ροδόσταμο πώς γένεσαι
και τις καρδιές μαραίνεις.

Ροδοτριανταφυλλάκι μου,
μάτωσες το χειλάκι μου,
ξελόγιασμα τα κάλλη σου,
βάλσαμο η αγκάλη σου.

Στις δρακολίμνες πλένεσαι,
στη Φλέγκα π’ ανεβαίνεις,
σαν τη νεράιδα γένεσαι,
στολίζεσαι και βγαίνεις.

Μανιταράκι του βουνού,
του κάμπου μελισσάκι,
χελιδονάκι τ’ ουρανού,
του πέλαγου ψαράκι.

Πώς σ’ αγαπώ αν το’ ξερες,
πόσο σε συλλογιέμαι,
βράχος να `σουν θα ράγιζες
κάστρο θα γκρεμιζόσουν.