Εδώ φοβάσαι πιο πολύ να γεννηθείς
απ’ ό,τι να πεθάνεις
αφού μονάχα μέσα στο μυαλό σου ζεις
κι εκεί ακόμα προσπαθείς να κρατηθείς
την έρημη ψυχή σου να ζεστάνεις.

Παιδιά χαμένα ενός κατώτερου θεού
άστρα σβησμένα συννεφιασμένου ουρανού.
Παιδιά χαμένα ενός κατώτερου θεού
καταραμένα να φύγουν γρήγορα γι’ αλλού.

Σ’ έχουν ξεχάσει άνθρωποι, νόμοι και θεοί
σε τι πια να ελπίζεις.
Συρματοπλέγματα κυκλώνουν τη ζωή
παντού μια νύχτα, πουθενά ένα πρωϊ
μόνο εσύ τη μοίρα σου ορίζεις.