Πού πάν’ εκείνα τα παιδιά
της θύελλας και του βοριά
που πέθαιναν για λευτεριά
πού πάνε;

Τα πήρανε οι συννεφιές,
οι θάλασσες και οι στεριές,
τ’ αστροπελέκια κι οι φωτιές,
πού πάνε;

Πού πάνε οι σταυραετοί
που πολεμούσαν γελαστοί
φονιά, φασίστα και ληστή,
πού πάνε;

Γίναν τραγούδι και μυρτιές,
λιβάνι μες στις εκκλησιές
και χιόνι στις βουνοπλαγιές,
πού πάνε;

Μάνα, βγάλε το μαύρο σου μαντίλι
και θα ξαναγυρίσουν τα παιδιά.
Κι αν έσβησε ο χρόνος το καντήλι,
μες στην καρδιά μας καίει η λευτεριά.

Πού πάν’ εκείνα τα παιδιά
της θύελλας και του βοριά
που πέθαιναν για λευτεριά,
πού πάνε;

Είναι λαχτάρα στις ματιές,
ελπίδα στις φτωχολογιές,
χαμόγελο στις Παναγιές,
πού πάνε;