Στο καπηλειό της Μαριγώς
φτηνό πιοτό, βαρύς καπνός
τα πίνω πάλι μοναχός,
μα πού να σβήσει ο δικός μου ο καημός;

Τρύπια τραπεζομάντηλα
τραπέζα σκεβρωμένα
καίνε τα γκαζοκάντηλα
τα όνειρα σβησμένα.
Στο καπηλειό της Μαριγώς
φαρμάκι πίνω μοναχός.

Στης Μαριγώς το μαγαζί
δέκα σκαλιά κάτω απ’ τη γη
για σένα τα `χω κατεβεί
και ζωντανός μέσα εκεί έχω ταφεί.