Αγόρασα ένα κτήμα στη μέση του ουρανού
μακριά απ’ του κόσμου ετούτου και του παντοτινού
μ’ ένα χρυσό βαρκάκι μες στα διαμαντικά
καταμεσής του χάους να βγαίνω στ’ ανοιχτά

Και θα ψαρεύω τ’ άστρα που ζουν στη λησμονιά
και όσες αμαρτίες βγαίνουν κάθε χρονιά
θα `χω κι ένα κηπάκι και μια μικρή αυλή
να πίνω καφεδάκι με την Ανατολή

Το σπιτάκι μικρό να χωράει τα φτερά σου
και θα βάλω ψηλά μια παλιά ζωγραφιά σου
κι αν δεν έρθεις ποτέ στο παντού θα υπάρχεις
και με δόξα διπλή μες στον ύπνο μου θα `ρθεις

Πάντα εσύ πάντα εσύ με σπαθί και με στέμμα
με διαμάντια και φως της καρδιάς μου το αίμα
πάντα εσύ πάντα εσύ και ψηλά στη ζωή μου
στον παράδεισο εσύ που ήσουν η κόλαση μου

Στη μέση του πελάγου θα κτίσω μια εκκλησιά
για να δοξάζει εσένα μ’ αγγέλους μοιρασιά

Θα κτίσω και σπιτάκι μ’ εφτά τις κλειδαριές
κι εφτά χρυσές σημαίες για τις κακοκαιριές

Και θα `χω και σκαλάκια σκαλιά υπομονής
να κάθονται πουλάκια μιας άρρωστης ζωής
αυτής που μου `χεις δώσει σαν δώρο σκοτεινό
και το `χεις πια προδώσει για να μη σε ξεχνώ

Το σπιτάκι μικρό να χωράει τα φτερά σου
και θα βάλω ψηλά μια παλιά ζωγραφιά σου
κι αν δεν έρθεις ποτέ στο παντού θα υπάρχεις
και με δόξα διπλή μες στον ύπνο μου θα `ρθεις

Πάντα εσύ πάντα εσύ με σπαθί και με στέμμα
με διαμάντια και φως της καρδιάς μου το αίμα
πάντα εσύ πάντα εσύ και ψηλά στη ζωή μου
στον παράδεισο εσύ που ήσουν η κόλαση μου