Κύκλους κάνει η νύχτα στο μπαλκόνι
και ξημερώνει έναν κρύο ουρανό
η αγάπη χειμωνιάζει κι ερημώνει
και ξεδιψάει σε ποτάμι αρμυρό

Σώμα που η ανάγκη το ορίζει
όταν η μνήμη δεν κρατά λογαριασμό
σε ξέρες βάζει πλώρη και γυρίζει
σ’ έρημους δρόμους χωρίς προορισμό

Ξένος αν είμαι τώρα πες μου να το ξέρω
σκέψη φθαρμένη στης καρδιάς σου την ηχώ
ένα ταξίδι πες μου αν είμαι ξεχασμένο
ένα σημάδι που ’χει σβήσει απ’ τον καιρό

Λάφυρο στο Νότο μ’ αρμενίζεις
πύλες της λησμονιάς ανοίγεις και περνώ
το λόγο δε γνωρίζω που γυρίζεις
ούτε κι εγώ γιατί ακόμα είμαι εδώ