Σου αφήνω τώρα πια
του σπιτιού σου τα κλειδιά,
κι όλα σου τα "σ’ αγαπώ",
γιατί φεύγω από `δώ.

Πάψε να χαμογελάς,
μη, σχιστά μη με κοιτάς,
από σήμερα λοιπόν
εσύ είσαι παρελθόν.

Κι ούτε τύψεις δε θα έχω
γιατί πια δε σε αντέχω
κι ούτε τύψεις δε θα νιώσω
όχι, δε θα μετανιώσω.

Σ’ το `πα μια και δυο και τρεις,
κοίτα να σοβαρευτείς,
μα δεν άλλαξες μυαλά
και σου λέω "γεια χαρά".

Μη νομίζεις πως εγώ
μακριά σου θα χαθώ,
κάνεις λάθος, θα το δεις,
όταν μόνος σου βρεθείς.

Κι ούτε τύψεις δε θα έχω
γιατί πια δε σε αντέχω
κι ούτε τύψεις δε θα νιώσω
όχι, δε θα μετανιώσω.