Η καρδιά μου μες τη νύχτα μια φλεγόμενη σαΐτα
θα περάσει τα σκοτάδια και θα σκίσει
του μυαλού μας τη συνήθεια και το φόβο μες στα στήθια
τ’ αγριοπούλι στην ψυχή σας να ξυπνήσει.

Μπήκανε θεριά στη γη μας και ξεχείλισε η οργή μας
πίνουνε ποτάμια, δάση πελεκούνε
ξελογιάσανε τους άντρες οι φανταχτερές τους χάντρες
κι οι λωτοί που όσοι τρώνε λησμονούνε.

Με τη σπίθα του πολέμου
και με τα φτερά τ΄ανέμου
θα ΄ρθω μια φωτιά ν΄ανάψω
και στον κόσμο αυτό να κάψω
μόνο σαν καώ θα λάμψω.

Βγήκε το Μεγάλο Πνεύμα σαν το φίδι από το ρέμα
να παλέψομε στη μέση της ερήμου
να μου δώσει το φαρμάκι για του μαχαιριού τ΄αυλάκι
και τα λέπια του να βάλω στο κορμί μου.

Θέλω ένα πόλεμο να βρω τους συγγενείς
που είναι χρόνια σε παράδρομους χαμένοι
να πάμε όλοι σ΄ένα ξέφωτο μαζί
σαν απ΄αλλόκοτο τραγούδι μαγεμένοι.

Θέλω ένα πόλεμο να μοιάζει με σεισμό
να σηκωθούνε οι νεκροί από το χώμα
και να ζητήσουνε το δίκιο τους να βρουν
στη μάχη μπαίνοντας με το δικό μου σώμα.

Γκρίζο σύννεφο για πες μου που ΄ναι οι πολεμιστές μου
στα βουνά που τριγυρίζεις αν τους είδες
τ’ άρματά τους αρνηθήκαν και στον κάμπο κατεβήκαν
και δεχτήκανε τα’ αφέντη τς αλυσίδες.

Ακονίζω δυο μαχαίρια στης αγρύπνιας τα λημέρια
βοήθησε Μεγάλο Πνεύμα μη στομώσουν.
Άμα χάσω θα γυρίσω και θα φύγω άμα νικήσω
και αντάμοιψη δε θέλω να μου δώσουν.

Θέλω ένα πόλεμο να μοιάζει με βροχή
σα να χυμήξανε μαζί εφτά χειμώνες
σα μια συγγνώμη κι ένα κλάμα του Θεού
για τις αλύτρωτες ζωές μες τους αιώνες.

Θέλω ένα πόλεμο να μοιάζει με γιορτή
έστω κι αν είμαι το αρνί για τη θυσία
μόνο με πόλεμο αλλάζεις τη ζωή
και τ’ αποτέλεσμα δεν έχει σημασία.

Θέλω να σου παραγγείλω για να πεις δροσάτο μήλο
στα κοπέλια τση φυλής μας να μην κλαίνε
τ’ ακριβό το παραμύθι να φυλάξουνε στα στήθη
γύρω απ’ τις φωτιές τα βράδια να το λένε.

Θέλω ένα πόλεμο να μοιάζει με γιορτή
έστω κι αν είμαι το αρνί για τη θυσία
μόνο με πόλεμο αλλάζεις τη ζωή
και τ’ αποτέλεσμα δεν έχει σημασία.