Ρε, μη μου λέτε εμένανε
τι θα `πρεπε να κάνω,
κοιτάχτε τη δουλίτσα σας
και βγάλτε μ’ απ’ το πλάνο,
κοιτάχτε τη δουλίτσα σας
και βγάλτε μ’ απ’ το πλάνο.

Πότε πάνω, πότε κάτω,
πότε κάτω κι απ’ τον πάτο,
πότε πάνω, πότε κάτω,
στην υγειά μας κι άσπρο πάτο.

Την τύχη μας την παίζουνε
και δε μας δίνουν λόγο,
αυτό που λέμε εμείς ζωή,
το έχουνε για τζόγο
και τη δική μας τη ζωή
την παίζουνε στον τζόγο.

Πότε πάνω, πότε κάτω,
πότε κάτω κι απ’ τον πάτο,
πότε πάνω, πότε κάτω,
στην υγειά μας κι άσπρο πάτο.

Όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν δω,
είν’ όλα μπερδεμένα,
πράγματα κι άνθρωποι σωρό,
στο έλεος αφημένα,
πράγματα κι άνθρωποι σωρό,
στο έλεος αφημένα.

Πότε πάνω, πότε κάτω,
πότε κάτω κι απ’ τον πάτο,
πότε πάνω, πότε κάτω,
στην υγειά μας κι άσπρο πάτο.