Σε παράξενη χώρα
Ένα πέταγμα τώρα
μια ρωγμή κι είναι ώρα
Μου μένει μια ανάσα βαριά

Μας στερήσαν πατρίδα
Στο όνειρό σου όμως είδα
σιγοκαίει η ελπίδα
τώρα είναι η δική μας σειρά

Δε θυμάμαι ποτέ μοναξιά
με πρόσωπο ξένο
Κι αν φοβάμαι τη γκρι συννεφιά
δεν είναι τίποτα γραμμένο

Δεν υπάρχουνε άλλοι
και η δίψα μεγάλη
Στου αιώνα τη ζάλη
θεριεύεις και γλυκά μ’ ακουμπάς

Δε θυμάμαι ποτέ μοναξιά
με πρόσωπο ξένο
Κι αν φοβάμαι τη γκρι συννεφιά
δεν είναι τίποτα γραμμένο