Σε ευθεία γραμμή
ώρα τρεις το πρωί
το τιμόνι κρατώ
με το βλέμμα υγρό

Δεν μπορώ να σε δω
με σκισμένο εαυτό
δε μπορώ να με βλέπεις
να γέρνω

Κι ας με ξέρεις καλά
κι ας σου λέω πολλά
πάντα κάτι θʼ αφήνω απέξω
Θα μετράω φωναχτά
μα είναι τόσα πολλά
όλα αυτά που ζητάς να παλέψω

Σε ευθεία γραμμή,
ούτε μία στροφή
και το τέρμα μακριά
πάντα θα ʽναι αργά

Τους καημούς σου φορώ
πάντα δίπλα σου εγώ
πάντα εγώ που γελάς
κι ομορφαίνω