Είμαι μια νύχτα γεμάτη συνήθειες
μιά κουρδιστή μηχανή
ένας μικρός σκοτεινός ταξιδιώτης
κρυμένος μεσ’ στη βουή

δε σας χρωστάω καμιά μου ελπίδα
είμαι καμένο χαρτί
μιά τελευταία είμαι στημένη παρτίδα
που τη βιάζουν πολλοί

ρεφρέν

πές πως οι μέρες
τα χρόνια τελειώσαν
έχεις μπροστά σου σιωπή
πως την ανάγκη σου όλοι ξεδώσαν
και σου αρέσει πολύ
πες τις στιγμές
που σε θέλαν σκοτώσαν
οι νόμιμοι συγγενείς
πές πως τα νώτα της πόλης προδώσαν
και σ’ εγκλωβίσαν εκεί
σε άλλη γλώσσα φανερά σ’ εξοντώσαν
μιά φήμη σ’ ακολουθεί
φώτα πολέμου βιβλικά σ’ ερημώσαν
είσαι μια σκόνη χρυσή

είμαι ένας δρόμος γεμάτος λακούβες
κακότεχνη εποχή
είμαι το μίσος, ο χρόνος κι οπόνος
το ξέσπασμα που αρκεί

δεν έχω λόγια
να χαίδέψουν τ’ αυτιά σας
είμαι γεμάτος οργή
ένας ψυχρός φονικός στρατιώτης
πάνοπλος σ’ αναβολή