Στη Ροτόντα και στα κάστρα
κατεβαίνουν όλα τ’ άστρα για χατήρι της,
είναι φλόγα που δε σβήνει,
να `μουν το πιοτό που πίνει στο ποτήρι της.

Την καρδιά μου έχει πάρει μια Σαλονικιά,
και το ξέρουν στον Βαρδάρη, έπαθα ζημιά,
αχ, Σαλονικιά μου, μάγισσα, δε με βλέπεις, ράγισα,
δώσ’ μου ένα φιλί σου μόνο, δεν αντέχω πια να λιώνω,
αχ, Σαλονικιά μου, μάγισσα, δε με βλέπεις, ράγισα,
δώσ’ μου ένα φιλί σου μόνο, δεν αντέχω πια να λιώνω.

Κάνει κόλπα, κάνει νάζια,
κι η καρδιά με τέρμα γκάζια, φεύγει, χάνεται,
στα τραπέζια ανεβαίνει
και την πόλη ανασταίνει και δεν πιάνεται.

Την καρδιά μου έχει πάρει μια Σαλονικιά,
και το ξέρουν στον Βαρδάρη, έπαθα ζημιά,
αχ, Σαλονικιά μου, μάγισσα, δε με βλέπεις, ράγισα,
δώσ’ μου ένα φιλί σου μόνο, δεν αντέχω πια να λιώνω,
αχ, Σαλονικιά μου, μάγισσα, δε με βλέπεις, ράγισα,
δώσ’ μου ένα φιλί σου μόνο, δεν αντέχω πια να λιώνω.

Την καρδιά μου έχει πάρει μια Σαλονικιά,
και το ξέρουν στον Βαρδάρη, έπαθα ζημιά,
την καρδιά μου έχει πάρει μια Σαλονικιά,
και το ξέρουν στον Βαρδάρη, έπαθα ζημιά,
αχ, Σαλονικιά μου, μάγισσα, δε με βλέπεις, ράγισα,
δώσ’ μου ένα φιλί σου μόνο, δεν αντέχω πια να λιώνω,
αχ, Σαλονικιά μου, μάγισσα, δε με βλέπεις, ράγισα,
δώσ’ μου ένα φιλί σου μόνο, δεν αντέχω πια να λιώνω.