Κάνω να φύγω, βάζεις τα κλάματα
κάνεις να φύγεις, βάζω τις φωνές.
Κι όλο λέμε `'απλά τα πράγματα,
να ξεχωρίσουμε τι θέλω και τι θες''.
Κάνω να φύγω, βάζεις τα κλάματα
κάνεις να φύγεις, βάζω τις φωνές.
Κι ο έρωτάς μας γάζες και ράμματα,
χίλια συγγνώμη, δυο χιλιάδες αφορμές.

Κι ο κόσμος γύρω συνεχίζει
αυτά που πάντα συνηθίζει,
τους θανάτους, τα ταξίδια,
τους πολέμους, τα παιχνίδια.
Όλα καινούρια κι όλα ίδια,
όλα καινούρια κι όλα ίδια.
Αλκοόλ, σοκολάτες και μπιφτέκια,
κρεβάτια, τραπέζια και φέρετρα,
όλα δικαιολογημένα και όλα αυθαίρετα.
Και δουλειές, πολλές δουλειές,
προοπτικές και συμβουλές,
ακονισμένες λάμες, στομωμένες προσευχές,
κι ομορφιά, πόση ομορφιά,
μάτια φρύδια και μαλλιά,
και σωματικές ανάγκες.

Ψυχαναγκαστικές γοργόνες,
χεσμένοι στα βρακιά τους, οι μάγκες.