Η Ιστορία γράφει εφτά τα θαύματα του κόσμου
μα `γω θωρώ το όγδοο στο πρόσωπο σου φως μου

Του έρωντα σου η μαθια σα πεταλούδα φεύγει
και το μπαξέ τση σκέψης μου κλαδί κλαδί γυρεύγει

Σ’ ένα κλαδί ξερό κλαδί χτίσαμε τη φωλιά μας
και σαν τ ’ ακάνιαστα πουλιά ανοίξα ν τα φτερά μας

Ωσάν τ’ ακάνιαστο πουλί σιγανό-φτερουγίζει
στσι βιόλες η του κήπου μου μα γιάγντα δε καθίζει;

Μην αμφιβάλλεις μη πονείς ο νους και η καρδιά μου
σα τα κοπέλια παίζουνε φως μου στα όνειρα μου

Μη μου μιλείς για χωρισμό μη διώξεις καθ’ ελπίδα
στ’ ονείρου μου τσ’ αποστροφές απόψε πάλι σ’ είδα

Τη καθ’ αυγή να κοιμηθώ φως μου δε προλαβαίνω
γιατί τσι νύχτες ξαγρυπνώ εσένα να προσμένω

Τη ώρα που α ποδιαφωτά και σιγο- σβήνουν τ’ άστρα
ποτίζει το βασιλικό η αγάπη μου στη γλάστρα

Ήθελα να `μαι η σκέψη σου φως μου κι ο λογισμός σου
να `μαι η καρδιά στο στήθος σου και τ χαμόγελο σου