Εξαπατάς κρυφά τον εαυτό σου,
ξένα φιλιά ζητάς στον πανικό σου
και βουλιάζεις στο κενό,
όλο μου λες πως φταίνε οι εκλείψεις,
για μια ζωή που θες εσύ να κρύψεις
στον γυμνό σου ουρανό.

Είσαι ένα λάθος στη ζωή μου,
ένα λάθος που αγαπάω,
η πιο γλυκιά η φυλακή μου,
με πονάς μα πού να πάω.

Τόσες φορές περνάς τα όριά σου,
συναγερμό βαράς στη μοναξιά σου
και το χρόνο σταματάς,
σαν τις ψυχές, φωτιές καινούργιες ψάχνεις
και μ’ ενοχές, σαν δίχτυα της αράχνης,
μια συγγνώμη μου ζητάς.

Είσαι ένα λάθος στη ζωή μου,
ένα λάθος που αγαπάω,
η πιο γλυκιά η φυλακή μου,
με πονάς μα πού να πάω.