Πες του να έρθει να σε πάρει,
χωρίς να μου κρυφτεί,
κι άσε με εμένα στο Βαρδάρη,
στης νύχτας τη σιωπή.
Ό,τι με δάκρυα και αίμα
για χρόνια χτίζεται,
από γυναίκες σαν κι εσένα δυναμιτίζεται.

Μια αγάπη κατεδαφίζεται,
κι ευθύνεσαι εσύ γι’ αυτό,
χωρίζουμε και γκρεμίζεται,
μισή ζωή σε ένα λεπτό.
Μια αγάπη κατεδαφίζεται
στο χώμα τόσα σ’ αγαπώ
Κι αν η ζωή συνεχίζεται
για μένα σταματάει εδώ.

Πες του ελεύθερη πως είσαι
και πως δεν μ’ αγαπάς
χάρτινους πύργους πάλι χτίσε
και πίσω μην κοιτάς.
Πες στο καινούριο σου το θύμα
να μη χαρίζεται,
δεν το αξίζεις κι είναι κρίμα
να βασανίζεται.