Εγώ ήμουν, τελικά, δικό σου παιχνιδάκι,
λες και δεν είχα καρδιά, μωρό μου, μα ένα κουμπάκι,
πάντα έπαιζες εσύ, έπαιζες μαζί μου,
και δε σκέφτηκες στιγμή, ποτέ σου, λίγο τη ζωή μου.

Γι’ αυτό κι εγώ σε χαιρετώ,
τόση αγάπη, δε μου βγήκε σε καλό,
γι’ αυτό κι εγώ δε σ’ αγαπώ,
οι μπαταρίες μου τελειώσανε εδώ.

Εγώ ήμουν, μια ζωή, το πιο αθώο πλάσμα,
που σ’ αγάπησε πολύ, μωρό μου, κι έλιωνε στο κλάμα,
μα, στα χέρια σου εγώ, παιχνίδι είχα γίνει,
σαν το ηλεκτρονικό, που παίζεις και αναβοσβήνει.

Γι’ αυτό κι εγώ σε χαιρετώ,
τόση αγάπη, δε μου βγήκε σε καλό,
γι’ αυτό κι εγώ δε σ’ αγαπώ,
οι μπαταρίες μου τελειώσανε εδώ.