Κάποτε θα δω ότι όλα αυτά
ήτανε ξύλα μέσα στη φωτιά
και εγώ απλώς ένας βιαστικός,
ήμουνα το ρεύμα κι έψαχνα το φως,

Πες μου μια φορά, όλα είναι καλά,
πες μου δεν πειράζει και αύριο ξανά
να κοιτάζω αυτή τη διαδρομή
κι όταν δε θα είσαι, να σε νιώθω εκεί.

Κοντά μου στο πουθενά,
μαζί μου σε ό,τι πονά,
στην ξεχασμένη αυλή
όταν τρομάζουν τα πουλιά,
μέσα μου βαθιά,
να τα ηρεμείς εσύ.

Θέλω να σου πω λόγια απ’ την καρδιά
και φωνή δεν έχω, πάλι ξέχασα
λίγο πριν μ’ αφήσεις κάνε μια ευχή
να σε περιμένω ή να σε νιώθω εκεί.