Όταν κλαις είναι σα να χορεύουν παντού πεταλούδες,
κάθονται στα χέρια μου κι εγώ απλά τις κοιτώ,
μα φοβάμαι πως αν φύγουν, θα φύγεις κι εγώ θα χαθώ.
Αγαπώ το δρόμο και όλα μοιάζουνε με σένα,
τα μάτια μου παγωμένα
από εκείνη την τελευταία καλημέρα,
δεν υπάρχει μέρα που δε λυπάμαι,
λίγο πριν μ’ αφήσεις να φύγω, είχες πει, σε φοβάμαι.

Είναι η ζωή μου, η χαρά μου, η ψυχή μου,
ένα όμορφο μέρος που θέλω μαζί να πάμε
κι αν δεν ξέρω, αν ποτέ μου δεν έμαθα αυτό που θέλεις να `μαι,
απλά θα ζω, σαν να είσαι εδώ.