Μπορεί αλήτη να με λες και να `χεις δίκιο,
όμως με πνίγει το φιλότιμο τ’ αντρίκιο,
που δε λογάριασες ποτέ τα όσα έχω κάνει,
κράτησες μόνο όσα σ’ έχουν πικράνει.

Ξεχνάς χαρές, ξεχνάς γιορτές,
ξεχνάς αγάπης δώρα,
νύχτες που άναβαν φωτιές
και δεν υπάρχουν τώρα.

Μπορεί παλιόπαιδο να είμαι και το ξέρω,
όμως για χάρη σου αξίζει να υποφέρω
και αν τρελάθηκα εγώ, τρελάθηκα για σένα,
ποτέ δεν έδωσα καρδιά σε χείλη ξένα.