Όταν ανθίζουν οι κερασιές
κλείνω τα μάτια και σε θυμάμαι.
Σαν να `ταν τώρα σαν να `ταν χθες
στην αγκαλιά σου ξανακοιμάμαι.

Αννούλα, Αννούλα που πήγες;
Μαθαίνω τα βράδια πως κλαις.
Ευθύνες εσύ κράτα λίγες
και παίρνω εγώ τις πολλές.

Ψάχνω τις νύχτες για να σε βρω.
Παίρνω τους δρόμους να σ’ ανταμώσω.
Πως σε λατρεύω για να σου πω
κι’ ότι σου πήρα για να σου δώσω.