Ένα φεγγάρι από σένα ματωμένο
Κλαίει σ’ αλήτικα στενά,
Με ένα δάκρυ σαν σπουργίτι παγωμένο
Στου Δεκέμβρη τον χιονιά...

Αχ, φεγγάρι ματωμένο, τώρα πού γυρνάς;
Ποιος θα φροντίσει στην καρδούλα σου, να χαμογελάς;
Αχ, φεγγάρι κουρασμένο, τώρα πού γυρνάς;
Φωλιά θα κάνω την ψυχή μου να ξεχνάς!

Ένα φεγγάρι από βέλη πληγωμένο
Με μια πίκρα στη ματιά,
Σαν τριαντάφυλλο στο χώμα πεταμένο
Μ’ ένα χρώμα σαν σκουριά...