Οι νύχτες φέρνουν άνεμο και σκόνη
και τότε η ζωή γυρνάει μόνη
γυρνάει μες στα υπόγεια μεθυσμένη
εκεί που λογική δεν περιμένει

Γυρνάει σε γκρεμισμένα μονοπάτια
και ψάχνει για να βρει θλιμμένα μάτια
τη γη κοιτάς που γίνεται μαχαίρι
και κει σου δίνει ο θάνατος το χέρι

Νύχτες λευκές σαν του αγγέλου τα ολόλευκα φτερά
νύχτες λευκές σβήνουν στο δάκρυ κάθε νύχτα τη χαρά
κι ας βρεθεί κάποιος εδώ κάποια στιγμή να μ’ απαντήσει
πως η ζωή χωρίς ζωή πρέπει να ζήσει

Οι νύχτες φέρνουν άνεμο και σκόνη
κι ο πόνος την αγάπη την σκοτώνει
κρατάει η πολιτεία τη σημαία
μα πέφτει στα χαλάσματα η αυλαία

Γυρνάει σε γκρεμισμένα μονοπάτια
και ψάχνει για να βρει θλιμμένα μάτια
τη γη κοιτάς που γίνεται μαχαίρι
και κει σου δίνει ο θάνατος το χέρι

Νύχτες λευκές σαν του αγγέλου τα ολόλευκα φτερά
νύχτες λευκές σβήνουν στο δάκρυ κάθε νύχτα τη χαρά
κι ας βρεθεί κάποιος εδώ κάποια στιγμή να μ’ απαντήσει
πως η ζωή χωρίς ζωή πρέπει να ζήσει