Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Τώρα το ανακαλύπτω,
Τώρα που με παρατάς
Πεταλούδα που πετάς
Έξω απ’ το δικό μου κήπο...

Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Πόσο έντονα το νιώθω...
Μες στα μάτια με κοιτάς
Τώρα που ποδοπατάς
Ό,τι μου `χει μείνει όρθιο.

Τη νύχτα που σε γνώρισα
Στον πόνο ανηφόρισα.
Που μ’ έστειλες να πάω;
Τη νύχτα που σε γνώρισα
Εκείνη κατηγόρησα
Εσένα σ’ αγαπάω...

Κι έχω γίνει χώμα ξερό
Κι έχω τόση δίψα να πιω
Μια σταγόνα...
Κι έχω γίνει άρρωστο φως
Σ’ όλα τα σκοτάδια εμπρός
Του χειμώνα...

Πόσο λίγο μ’ αγαπάς!
Δεν μπορώ να το πιστέψω...
Πόσο εύκολα ξεχνάς,
Πόσο εύκολα σκορπάς
Ό,τι πάω να μαζέψω!..

Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Παραπάνω δεν αξίζω.
Άσε μη μου απαντάς
Την αξία πως μετράς
Ούτε θέλω να γνωρίζω...