Στον Πειραιά σε βρήκα μόνη
να περιμένεις την αυγή
είπες να δούμε τι θα βγει
από `να έργο που τελειώνει.

Καράβια φεύγουν και γυρίζουν
και οι πληγές σου αιμορραγούν
οι ταξιδιώτες χαιρετούν
κι ύστερα δε σ’ αναγνωρίζουν.

Έλα κοντά μου αγαπημένη
και δώσε μου μια αγκαλιά
θέλω κι εγώ παρηγοριά
κι ένα φιλί να μ’ ανασταίνει.

Στον Πειραιά σε βρήκα μόνη
με ένα φόρεμα λευκό
να κλαις για κάποιο σκηνικό
που χρόνια τώρα σε σκλαβώνει.

Καράβια φεύγουν και γυρίζουν
κι εσύ στην ίδια διαδρομή
από Πατήσια σε Ψυρρή
και όλα φεύγουν και γυρίζουν.