Δε σε θέλω τώρα και μη μου κολλάς,
στου κουφού την πόρτα, άδικα χτυπάς,
ό, τι και να κάνεις, δε με ξαναψήνεις,
κοίτα τι θα γίνεις, κοίτα που θα πας.

Φύγε, φύγε, φύγε από κοντά μου,
τράβα, τράβα, τράβα, άντε, κυρά μου,
πάρε δρόμο, άντε, τράβα, αφού είχες τέτοια γκλάβα
και δεν είχες, μέσα σου, καρδιά,
τώρα ήρθε κι η σειρά σου να σου κάψω την καρδιά σου,
για να μάθεις να προσέχεις τα καλά παιδιά.

Μια δυστυχισμένη θα `σαι τώρα πια,
βάρκα τσακισμένη στην ακρογιαλιά,
δίχως τα κουπιά σου, δίχως το τιμόνι,
όποιος φταίει, πληρώνει, πάντα, τη ζημιά.

Φύγε, φύγε, φύγε από κοντά μου,
τράβα, τράβα, τράβα, άντε, κυρά μου,
πάρε δρόμο, άντε, τράβα, αφού είχες τέτοια γκλάβα
και δεν είχες, μέσα σου, καρδιά,
τώρα ήρθε κι η σειρά σου να σου κάψω την καρδιά σου,
για να μάθεις να προσέχεις τα καλά παιδιά.