Αν δεις στον ύπνο ναυαγό
και με το κύμα το θολό που θα παλεύει,
θα είμαι εγώ,
αν δεις στον ύπνο σου φτωχό,
με ικεσία να σου λέει, σ’ αγαπώ,
κι αγάπη να γυρεύει, θα είμαι εγώ.

Θα είμαι εγώ, χαρτί που παίρνει ο βοριάς,
ο αδερφός της μοναξιάς, που αργοπεθαίνει,
θα είμαι εγώ, φωνή που πνίγει ο λυγμός,
της λησμονιάς ο ναυαγός που σε προσμένει.

Αν δεις στον ύπνο σου εκκλησιά,
στα μανουάλια τα κεριά να σιγοκαίνε,
θα είμαι εγώ,
αν δεις στον ύπνο σου ψυχή
απελπισμένη και με κλάμα,
προσευχή τα χείλη της να λένε, θα είμαι εγώ.

Θα είμαι εγώ, χαρτί που παίρνει ο βοριάς,
ο αδερφός της μοναξιάς, που αργοπεθαίνει,
θα είμαι εγώ, φωνή που πνίγει ο λυγμός,
της λησμονιάς ο ναυαγός που σε προσμένει.