Μέσ’ στου Βεΐκου τα στενά
καίγεται η καρδιά μου,
και κάθε βράδυ ξενυχτώ ως το πρωί
στην πόρτα σου, κυρά μου,
και κάθε βράδυ ξενυχτώ ως το πρωί
στην πόρτα σου, κυρά μου.

Μέσ’ στου Βεΐκου τα στενά
βρέχομαι και κρυώνω,
και αν τ’ αγιάζι με χτυπά, χαλάλι σου,
ποτέ δε μετανιώνω,
και αν τ’ αγιάζι με χτυπά, χαλάλι σου,
ποτέ δε μετανιώνω.

Μέσ’ στου Βεΐκου τα στενά
η γειτονιά κοιμάται,
κι εγώ μονάχα ξαγρυπνώ για σένανε
κι η νύχτα με λυπάται,
κι εγώ μονάχα ξαγρυπνώ για σένανε
κι η νύχτα με λυπάται.