Μου λες πως φτάνει, φταίει η αγάπη,
μα στην αγάπη πάντα επιστρέφεις,
ζητάς συγγνώμη κι όμως, ακόμη
πάλι μέσα σου παλεύεις.

Κι εγώ ρωτάω, ρωτάω, ρωτάω
πώς ο έρωτας τα καταφέρνει,
κι όλο γελάω, γελάω, γελάω,
σαν παιδί που δεν καταλαβαίνει.

Πετάς στα ύψη κι όταν σου λείψει
αυτή η αγάπη, τότε με θυμάσαι,
και τι να κάνω, τι παραπάνω,
μια ζωή μαζί μου θα `σαι.

Κι εγώ ρωτάω, ρωτάω, ρωτάω
πώς ο έρωτας τα καταφέρνει,
κι όλο γελάω, γελάω, γελάω,
σαν παιδί που δεν καταλαβαίνει.