Πίνω ακόμα μια γουλιά
Πικρή του χτες παρηγοριά
Στου ποτηριού τη συντροφιά
Και στο καρφί η μοναξιά

Πίνω απόψε που μπορώ
Το άγνωστο να αισθανθώ
Να μου χαϊδεύει τα μαλλιά
κι ο φόβος μου να ξεψυχά

Για όσους φύγουν
Για όσους γυρίσουν
Για μένα που ήμουν πάντα εδώ, κι ακόμα αντέχω
Κλείσε τα μάτια,
ξέχνα παλάτια
Άνοιξε όμορφα φτερά....

Σταμάτησα να απορώ
Κανέναν πια δε συγχωρώ
Παραφυλάω στη γωνιά
Και ξαγρυπνά η γειτονιά

Πίνω κοιτώντας τον εχθρό
Κάναμε δρόμο ως εδώ
Γλυκιά του πάθους αγκαλιά
Στου νέου κόσμου τα σκαλιά