Έντεκα χρυσοί λεβέντες
πρίγκιπες τρανοί κι αφέντες
Γίναν μαγεμένοι κύκνοι
κι η αδερφή τους δάκρυα ρίχνει

Πλέκει μπλούζες με τσουκνίδες
και δε βγάζει τσιμουδιά
Και του φεγγαριού οι αχτίδες
της κρατάνε συντροφιά

Πόντο πόντο πόντο πλέκει
πόση αγάπη αγάπη έχει
Βήμα βήμα προχωρά
και τον ουρανό κοιτά

Πλέκει και μιλιά δε βγάζει
γιατί ο καιρός τη βιάζει
Μα του βασιλιά η οργή
στη φωτιά την οδηγεί

Την πιο δύσκολη την ώρα
ένα σμάρι από πουλιά
Φτερουγίζουν με ελπίδα
κι η καρδιά της λαχταρά

Πόντο πόντο πόντο πλέκει
πόση αγάπη αγάπη έχει
Βήμα βήμα προχωρά
και τον ουρανό κοιτά

Είν’ τ’ αδέλφια της κοντά της
πόσο χαίρεται ξανά
Τέλειωσαν τα βάσανά της
κι η ζωή ξαναρχινά

Φόρεσαν με μιας τις μπλούζες
στα μεγάλα τους φτερά
Ξαναγίναν παλληκάρια
και της δίνουν δυο φιλιά

Λέξη λέξη λέξη λέει
και γελάει γελάει και κλαίει
Κι εξηγεί στο βασιλιά
που την παίρνει αγκαλιά