Η ώρα τρεις και το τηλέφωνο χτυπάει,
μέσα στη νύχτα η γλυκιά σου η φωνή,
ψιθυριστά ακούω να λέει πως μ’ αγαπάει,
είσαι καλά ρωτάει μου `λειψες πολύ.

Τρελή παραίσθηση, όνειρο ήτανε
και σαν παιδί ξυπνώ απ’ τον ύπνο μου και χαίρομαι,
μπες λίγο στ’ όνειρο μου, έλα και κοίτα με,
έχω αρχίσει λίγο λίγο να τρελαίνομαι.


Κλείνω τα μάτια μου και πάλι σ’ αντικρίζω,
μια οπτασία, μια εικόνα μαγική,
τα χέρια απλώνω κι όμως πάλι δε σ’ αγγίζω,
νύχτα αξημέρωτη με πόνεσες πολύ.


Τρελή παραίσθηση, όνειρο ήτανε
και σαν παιδί ξυπνώ απ’ τον ύπνο μου και χαίρομαι,
μπες λίγο στ’ όνειρο μου, έλα και κοίτα με,
έχω αρχίσει λίγο λίγο να τρελαίνομαι.