Είναι ένας άνθρωπος
δοσμένος στο βουνό,
τ’ αγριοπούλια κι οι λαγοί
τον έχουν για αδελφό.

Μες στις ιστορίες του
αστράφτουν και βροντάνε,
άνθρωποι που τιμήσανε
το χώμα που πατάνε.

Τρέχει μέσα στις φλέβες του
της λευτεριάς το αίμα
κι αόρατος είν’ στων αστών
τ’ αλλήθωρο το βλέμμα.

Είναι ένας άνθρωπος
παιδί και παλληκάρι
έχει όνειρο από όνειρο
ανάσα από θυμάρι.

Τα βράδια όποιοι φίλοι του
έρχονται από την πόλη,
μέσα στις ιστορίες του
θα ξημερώσουν όλοι.